ប្រសិនបើ​អ្នក​ញៀន​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​អ្នក​ត្រូវ​ដឹងថា​តើ​គ្រាប់​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​ទាំងនោះ​ធ្វើ​មក​ពី​អ្វី​

Wednesday, March 27, 2013

ភ្នំពេញ​: ​យ៉ាម៉ា​មិនមែនជា​ជំរើស​ទិព្វ ឬ​ជា​ថ្នាំពេទ្យ​ដែល​គ្មាន​គ្រោះថ្នាក់​ដូច​ថ្នាំ​អាស្ពីរីន​នោះទេ​។ វា​ជា​សារធាតុ​គីមី​ដ៏​មាន​ឥទ្ធិពល​ដែល​ផលិត​ឡើង​ដោយ​មនុស្ស​។ គ្រឿងផ្សំ​របស់​វា​រួម​មាន​ថ្នាំពុល​ដែល​មនុស្ស​ប្រើ​មិន​មែន​សំរាប់តែ​ដាក់​សំលាប់​កណ្តុរ​នោះទេ តែ​គឺ​ដើម្បី​សំលាប់​មនុស្ស​ផ្សេងទៀត ។

អ្នកចាក់ថ្នាំញៀនតាមដងផ្លូវភ្នំពេញ ​ ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់ ទោះ​ជា​អ្នក​នោះ​អស់​សង្ឃឹម​យ៉ាង​ណា ដែល​ទៅ​ផឹកទឹក​សំអាត​លូ ផឹក​ប្រេងកាត ទឹក​អាស៊ីត​អាគុយ ឬ​អាម៉ូញ៉ាក់​នោះទេ ។ ប៉ុន្តែ​សារធាតុ​រាវ​តុ​ក​ស៊ី​ក​ទាំងនេះ​ត្រូវបាន​គេ​ប្រើ​នៅ​ក្នុង​ការផលិត​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​។ រួម​ជាមួយ​សាំង ថ្នាំ​ប្រឆាំង​ភាព​ត្រជាក់ និង​ជាតិ​អាស៊ីត​ដទៃ​ច្រើន​ទៀត ដែល​សារធាតុ​រាវ​ទាំងនេះ គេ​យក​ទៅ​ដាំ​រំងាស់​ក្លាយ​ជា​សារធាតុ​គីមី​ផលិត​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា ។ ​ ​បន្ថែម​ពី​នេះ ក៏​នៅ​មាន​សារធាតុ​រឹង​ជាច្រើន​ទៀត ដូចជា​ជី​ត្រូវបាន​គេ​ប្រើ​រួមផ្សំ​ផងដែរ​។​ជី​គឺជា​សារធាតុ​ផ្សំ​មួយ​ក្នុងចំណោម សារធាតុ​ផ្សំ​ធម្មជាតិ​មួយ​ចំនួន​ដែល​ត្រូវបាន​ប្រើ​ក្នុង​ការផលិត​។ សារធាតុ​ផ្សំ​ធម្មជាតិ​មួយ​ទៀត​គឺ​ប្រេង​ដែល​បាន​មក ពី​ដើម​ម្រះព្រៅ​ព្រៃ sassafras ។​ជា​ការពិត​សារធាតុ​នេះ​មិនមែន​សំរាប់​មនុស្ស ឬក៏​សត្វ​នោះទេ ។ ​ ​ជី​គឺជា​ផលិតផល​កែច្នៃ​ឡើងវិញ​នូវ​កាកសំណល់​សត្វ​។ អ្នក​ផលិត​យ៉ាម៉ា​មិន​ផ្សព្វផ្សាយ​ថា​ពួកគេ​បាន ដាក់​លាមក​សត្វ​ទៅ​ក្នុង​ធុង​លាយថ្នាំ​របស់គេ​នោះទេ ព្រោះ​ទស្សនៈ​ដែល​ថា​មនុស្ស​លេបថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​ធ្វើ​ពី​លាមក​ជ្រូក​,​សេះ ឫ​គោ វា​មិនមែន​ជា​បច្ចេកទេស​សំរាប់​ការងារ​ទីផ្សារ​នោះឡើយ ។ ​ ​ប្រេង​ដែល​បាន​ទទួល​មក​ពី​ឬ​ស sassafras គឺ​គេ​ប្រើ​ដើម្បី​ធ្វើ​សាប៊ូ ។ វា​ក៏​ត្រូវបាន​គេ​ប្រើ​ជា​សារធាតុ​ផ្សំ​សំខាន់ មួយ​ក្នុង​ការផលិត​ទឹកអប់​កូឡូញ និង​ទឹកអប់​ផ្សេងទៀត រហូត​ដល់​ក្រុម​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​រកឃើញ​ថា​វា​អាច​បង្ក​ជំងឺមហារីក ។ រោងចក្រ​ផលិត​សាប៊ូ និង​ទឹកអប់​នៅ​ប្រទេស​ភាគច្រើន ឈប់​ប្រើ​គ្រឿងផ្សំ​មួយ​នេះ​ទៀត​ហើយ ។ ប៉ុន្តែ​អ្នក​ផលិត​យ៉ាម៉ា​បន្ត​ទិញ​វា​រាប់​តោន ។ ឯ​អ្នក​គីមីវិទ្យា​ដែល​ផលិត Estasy ក៏​បន្ត​ទិញ​វា​ដែរ ។​ ​ ​អ្នក​ផលិត​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​មិន​បាន​ខ្វល់​ថា​អតិថិជន​របស់​គេ​លេប​ចូល​នូវ​សារធាតុ​ដែល​អាច​បង្ក​ជំងឺមហារីក​នោះទេ​។ គេ​មិន​បារម្ភ​ថា​អាច​នឹង​ត្រូវ​គេ​ប្តឹង​ឬ​ត្រូវ​ជួយ​ទទួលខុសត្រូវ​ចំពោះ​រឿង​នេះ​នោះ​ទេ​។ សូម​បញ្ជាក់​ជា​ថ្មី​ម្តងទៀត ការ​លាយ​ជី​ទៅក្នុង​យ៉ាម៉ា​គឺជា អ្វី​ដែល​អ្នក​គីមីវិទ្យា​ថ្នាំញៀន​មិន​ចង់​ឱ្យ​អ្នក​ប្រើប្រាស់​បាន​ដឹង​ឡើយ ។ ​ ​ស្ទើរតែ​គ្រប់​គ្រឿងផ្សំ​សំរាប់​ផលិត​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​គឺ​គួរឱ្យ​ខ្ពើម ឬ​អាច​បណ្តាលឱ្យ​ស្លាប់ ឬក៏​ទាំងពីរ ។ ប៉ុន្តែ​សារធាតុ ទាំងនោះ​គឺ​មិនមែន​ជា​វត្ថុ​សំខាន់​ដែល​ផ្តល់ឱ្យ​យ៉ាម៉ា​នូវ​ឥទ្ធិពល​ពេញទី​របស់​វា​នោះទេ ។ យ៉ាម៉ា​គឺ​មេតំ​ហ្វេ​តា​មីន ឬ​ក៏ឲ្យត្រឹមត្រូវ​ជាង​នេះ គឺ​មេតំ​ហ្វេ​តា​មីន​ខ្លាំង ។ សារធាតុ​ផ្សំ​សំខាន់​បំផុត​របស់​វា​គឺ​ថ្នាំ​បំបាត់រោគ​ក្អក ដែល​មានឈ្មោះ​ថា ephedrine ឬ​ម្យ៉ាងទៀត​ឈ្មោះ Pseudephedrives ។ ទាំងនេះ​គឺជា​សារធាតុ​ដែល​មនុស្ស​មិន​ចង់​លេប លើកលែង​តែ​គេ​ត្រូវការ​វា ។ ​ ​អ្នក​ចំអិន​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា យក​ថ្នាំ​ក្អក​ទាំងនោះ​មក ហើយ​ចាក់​វា​ចូលទៅ​ក្នុង​បំពង់​អាស៊ី​ត ទឹក​សំអាត​លូ ប្រេង ហើយ​កូរ​វា រហូត​បាន​នូវ​សារធាតុ​គីមី​ថ្មី​មួយ​គឺ chloroephdrine ។​ ​chloroephedrine​គឺ​ជា​ផលិតផល​មូលដ្ឋាន​ដែល​ត្រូវបាន​គេ​យក​មក​ផលិត​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​។​វា​ធ្វើឱ្យ​បេះដូង​លោត ដូច​ទឹក​អាគុយ​ពុះ​។​វា​ធ្វើឱ្យ​ប្រពន្ធ័​ដង្ហើមតឹ​ងថប់​ហើយ​ដុត​កំដៅ​ប្រពន្ធ័​គ្រឿង​ក្នុង​របស់​មនុស្ស ដែល​ធ្វើឱ្យ រាងកាយ​មនុស្ស​លែង​ដឹង​ពី​កំដៅ ដែល​រាងកាយ​រក្សា​ការពារ​ពី​ការ​ចំអិន​ខ្លួនឯង ។ ​ ​ល្បាយ​កំរិត​ខ្តស់​នៃ chloroephedrine ទៅ​ក្នុង​ការ​លាយថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​គឺ​អាច​ផលិត​ថ្នាំ​ដែល​មាន​ប្រសិទ្ធិភាព ខ្ពស់​។ ជា​ការពិត​ណាស់​ដែល​អ្នក​ផលិត អ្នកជំរុញ និង​ឈ្មួញ​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា មិន​ចង់ឱ្យ​អតិថិជន​ដែល​ទិញ​និង​ប្រើប្រាស់​ថ្នាំ គ្រាប់​តូច​នេះ​ដឹង​ពី​រឿង​នោះ​ទេ​។​នេះ​ជា​ហេតុផល​មួយ​ក្នុងចំណោម​ហេតុផល​ពីរ​ដែល​អ្នក​ផលិត​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​ស្រោប​ថ្នាំ​នេះ ហេតុផល​ទី​ពីរ​គឺ​ដើម្បី​ទីផ្សារ គេ​បិទ​បាំង​នូវ​សារធាតុ​គីមី​ហើយ​បិទបាំង​នូវ​ថ្នាំពុល​ដែល​នៅ​ខាងក្នុង​។ ហេតុផល​មួយទៀត​គឺ ហេតុផល ទី​បី​ហើយ​ជា​ហេតុផល​ដែល​បង្កប់​នូវ​ភាព​លោភលន់​គឺ​ដើម្បី​ធ្វើ​ឱ្យ​ក្មេងៗ​ចាប់អារម្មណ៍​លើ​គ្រាប់​ថ្នាំ​ទាំងនេះ​។​ ​ ​ក្មេងៗ​គឺជា​កត្តា​កំណើន​ទីផ្សារ​ដ៏​ធំ​សំរាប់​ឈ្មួញ​យ៉ាម៉ា​ហើយ​ដើម្បី​ទាក់ទាញ​ពួកក្មេងៗ​ឱ្យបាន​កាន់តែ​ច្រើន​ថែមទៀត​នោះ​អ្នក​ផលិត​ថ្នាំ​យ៉ាម៉ា​បាន​បោះពុម្ភ​ជា​រូបភាព​តុក្កតា ផ្សេងៗ​ឬ​ជា​មុខ​សប្បាយរីករាយ​ផ្សេងៗ ។ ពួកក្មេងៗ​មិន​បានដឹង​ពី​អាថ៌​កំបាង​នៅ​ពីក្រោយ​រូប​តុក្តកា​ញញឹម​ទាំងនោះ​ទេ ៕
 ប្រភព Cen.com

Copyright @ 2013 Mobile88. Designed by Templateism | MyBloggerLab

Blog Archive

About Metro

Follow us on Facebook